Doorbijten

„Zes jaar geleden is mijn vader overleden aan een hersenbloeding. Je leven wordt in één keer uit elkaar getrokken. Ik heb het erg geuit, emoties getoond. En dan gewoon doorbijten. Ondanks alles ben ik na groep 8 naar de middelbare school gegaan. Ik heb vmbo-examen gedaan, ik heb dat gehaald. Mijn vader was directeur op een zwarte basisschool. Hij probeerde de kansengelijkheid heel groot te maken. Het maakte hem niet uit wie je was, hij had geen vooroordelen. Hij heeft mij echt gevoel gegeven voor wat wel en niet correct is. En dat je altijd op moet komen voor mensen die het minder hebben. Het is jammer dat hij er niet meer is. Hij had mij kunnen bijstaan in mijn struggles, dingen die ik doormaak.”

Ik werd weleens boos

„Van jongs af was ik anders dan anderen. Best ver ontwikkeld. Ik wilde verklaringen. Waarom heet een stoel een stoel en heeft hij vier poten? We zijn naar een instituut gegaan, waar autisme is vastgesteld. Ik ben daar ook gebleven om een keer per maand een leuk dagje, een leuk gesprekje te hebben. Omdat ik moeilijk om kon gaan met dingen waar anderen geen moeite mee hadden. Vooral spontane veranderingen. Ik werd weleens boos. Dat ik even helemaal bij moest komen. Dat heb ik nu niet meer. Ik heb er nog steeds wel moeite mee, maar ik kan het nu makkelijker filteren.”

Zoenen

„Mijn moeder heeft altijd gezegd: ik weet niet op wie jij valt maar ik vind alles goed. Van de ene op de andere dag zei ik tegen haar: ik val nu definitief op jongens en toen was het ook zo. Ik ben geen homoseksueel boegbeeld maar ik ben er zelf wel mee bezig, iedere dag. Het is wel raar dat iemand die hetero is er helemaal niet mee bezig is. Ik denk door het feit dat heteroseksualiteit in onze samenleving toch de norm is. Als ik in een reclame een man en vrouw zie zoenen denk ik: waarom niet twee mannen of twee vrouwen. Het is ook best triest dat het nog steeds nodig is om uit de kast te komen. Het betekent dat het normaal is, maar toch niet helemaal normaal.”

Iets te lang douchen

„Ik heb altijd mensen willen helpen. Niet als arts of iets dergelijks. Ik wil degene zijn die meepraat over de grote onderwerpen. Een half jaar geleden ben ik lid geworden van GroenLinks. Mijn ambitie is om over drie jaar in de Tweede Kamer te komen, of over vier jaar in de gemeenteraad. Ik wil mijn kinderen, of die van anderen, een wereld bieden die niet meer onze wegwerpmaatschappij is. Ik kan ook weleens iets te lang douchen, maar op een gegeven moment begon ik daarop te letten en antwoorden te zoeken bij de politiek en de grote multinationals. Het moet niet bij de onderste lagen van de maatschappij terechtkomen. Ik vind het belangrijk dat in de politiek iedereen welkom is. Het algemene politieke imago, mannen in pakken, is helemaal niet wat je in de samenleving ziet.”

Dit zegt zijn moeder

„Luuk denkt veel na over politiek en maatschappelijke problemen. Hij is erg gedreven daarin. Eigenlijk heeft hij de leeftijd om op de bank te hangen, dat doet hij niet. Hij kon al vroeg dingen helder uitleggen. Dat heeft hij van zijn vader, niet van mij.”